Αρχική Σελίδα - Ρόδος

Ρόδος

Στην πανέμορφή μας Ρόδο υπάρχουν τόσα αξιοθέατα που δεν μπορούμε να διαλέξουμε από ποιο να αρχίσουμε την επίσκεψή μας. H Ρόδος μας είναι γνωστή για το νησί του Ήλιου με αφορμή το ότι έχει 300 μέρες το χρόνο ηλιοφάνεια. Η φανταστική παλιά πόλη της Ρόδου υπάρχει από τον 14^ο αιώνα και διατηρείται προσεκτικά. Ανακαλύπτοντας αυτή τη μοναδική πόλη θα βρείτε ιστορία σε κάθε γωνία και κάθε δρόμο να σας ακολουθεί. Μπορείτε ακόμα να επισκεφθείτε το Αρχαιολογικό Μουσείο ή το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, για να παρατηρήσετε μερικά από τα αντικείμενα της Ιστορίας. Η πόλη προσφέρει ευκαιρίες για τουρισμό και υπάρχουν πολλές διασκεδαστικές επιλογές και αξιοθέατα καθώς και να επισκεφτείτε τη Φιλέρημο ή την ακρόπολη της Ρόδου αλλά ακόμα και το πάρκο Ροδίνι που είναι πολύ όμορφο μέρος. Σε όλες τις παραλίες της μπορείς να φτάσεις γρήγορα με λεωφορείο ή με ταξί. Μερικά από τα αξιοθέατα της είναι :

Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Πετταλούδων

Στην περιοχή της Κοιλάδας των Πεταλούδων και μετά από πρωτοβουλία του Δήμου Πεταλούδων ιδρύθηκε και λειτουργεί το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Ρόδου.
Κατάλληλα διαμορφωμένα ιταλικά κτίρια του 1930, στεγάζουν το Μουσείο, δίνοντας στον επισκέπτη τη δυνατότητα να συνδυάσει τον περίπατο στην υπέροχη κοιλάδα με τη σωστή επιστημονική ενημέρωση για θέματα που αφορούν τη χλωρίδα και πανίδα του μοναδικού αυτού βιοτόπου.
Σε ειδικές προθήκες κατασκευασμένες με μουσειολογικές αντιλήψεις και σε συνθήκες φυσικού περιβάλλοντος, παρουσιάζονται τα υπέροχα εκθέματα του Μουσείου.
Στο σύνολο των εκθεμάτων περιλαμβάνονται ενδημικά και σπάνια είδη που ζουν στην ευρύτερη περιοχή της κοιλάδας, του νησιού της Ρόδου αλλά και της υπόλοιπης Ελλάδας, καθώς και ορυκτά και πετρώματα.
Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζει το εκκολαπτήριο - εκθετήριο πεταλούδων, με ζωντανά εκθέματα, τα οποία αναπαράγονται και συντηρούνται σε κατάλληλο θερμοκήπιο που έχει κατασκευαστεί στο χώρο του Μουσείου.
Ακόμη στο χώρο του Μουσείου, μέσα από την ειδική αίθουσα ελέγχου και το κλειστό κύκλωμα που λειτουργεί σε 24ωρη βάση, ελέγχεται ο χώρος της κοιλάδας ώστε να προστατεύται η οικολογική ισορροπία του βιοτόπου από τους επισκέπτες.
Επιπλέον στο χώρο του Μουσείου λειτουργεί βιβλιοθήκη καθώς και ένα αξιόλογο εντομολογικό και βοτανολογικό εργαστήριο.
Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας με τη λειτουργία του, τις δραστηριότητες και γενικά την προσφορά του συντελεί στην οικολογική αναβάθμιση και ανάπτυξη της περιοχής, αποτελώντας τον πυρήνα της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, ενημέρωσης, επιστημονικής έρευνας και μελέτης των τοπικών οικοσυστημάτων. Συμβάλλει δε στη διαχείριση και προστασία της ιδιαίτερης φυσικής ομορφιάς του βιοτόπου της

Κοιλάδας των Πεταλούδων.

Κοιλάδα με τις πεταλούδες - Παναγιά Καλόπετρα

Ενα από τα δημοφιλέστερα και πιο εδιαφέροντα αξιοθέατα της Ρόδου είναι η διάσημη Κοιλάδα των Πεταλούδων με τη μοναδική χλωρίδα και πανίδα.
Εχει μήκος 6 χλμ. με ρυάκια, πλατάνια, πεύκα, πολύχρωμα λουλούδια και φυσικά χιλιάδες πεταλούδες.
Είναι 16 χλμ. νοτιοδυτικά της πόλης της Ρόδου.
Την καλοκαιρινή περίοδο η περιοχή κατακλύζεται από πεταλούδες και είναι πόλος έλξης για χιλιάδες εκδρομείς της Ρόδου. Την επισκέπτονται πλήθος κόσμου και πολλοί ερευνητές - επιστήμονες, για να απολαύσουν το θέαμα και να παρατηρήσουν το σπάνιο φαινόμενο.
Θα δείτε χιλιάδες πεταλούδες πάνω σε κορμούς δέντρων αναζητώντας δροσιά και τροφή.
Πιο κοινή είναι η πεταλούδα της Ρόδου με το επιστημονικό όνομα "Πεταλούδα η τετραγωνόστικτος" ή με τη λατινική ονομασία "Panaxia Quandripunctaria".
Η κοιλάδα είναι όμορφα διαμορφωμένη με τεχνητές λίμνες, γεφυράκια και δρόμους για τη διευκόλυνση του περιπάτου των επισκεπτών.

Στην κορυφή της κοιλάδας βρίσκεται το μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στην Παναγιά την Καλόπετρα, με σημαντική θέση στη νεότερη ιστορία της Ρόδου.
Η Εκκλησία είναι σε ένα μικρό πλάτωμα του βουνού «Λευκόποδα» ή «Λευτόπαγος» και έχει κτιστεί από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ύστερα από ένα θαύμα, όπως λέει η παράδοση.
Το Μοναστήρι ήταν Κοινοβιακή Μονή και βρισκόταν σε μεγάλη ακμή ως τις αρχές του αιώνα μας, με μεγάλη προσφορά στην παιδεία.
Διατηρούσε κελιά που χρησίμευαν για κοιτώνες των μοναχών, αποθήκες και αναγνωστήρια.

Αρχαία Κάμειρος

Η περιοχή της Kαμείρου εκτείνεται στη βορειοδυτική παραλία του νησιού κοντά στο ακρωτήριο του Aγίου Mηνά.
Eυρήματα γεωμετρικής εποχής μαρτυρούν την ύπαρξη ναού αφιερωμένου στην Aθηνά στην ακρόπολη. O σεισμός του 226 π.X. καταστρέφει την κλασική πόλη και πιθανά τον κλασικό ναό της Aθηνάς Kαμειράδας.
H ελληνιστική έχει οικοδομηθεί ι σύμφωνα με το Iπποδάμειο σύστημα, σε τρία επίπεδα. Στην κορυφή του λόφου η ακρόπολη με το ναό της Aθηνάς και τη στοά. Στο μεσαίο ο οικισμός και χαμηλότερα ο ελληνιστικός ναός, η δωρική κρήνη, η αγορά και ο περίβολος των βωμών. O σεισμός του 142 π.X. καταστρέφει την πόλη για δεύτερη φορά.
Οι ανασκαφές στην ακρόπολη έγιναν για πρώτη φορά από τους Biliotti και Salzmann τον περασμένο αιώνα (1852-1864).
Ο αρχαιολογικός χώρος της Kαμείρου περιλαμβάνει τον οικισμό, που είναι διαμορφωμένος σε τρία επίπεδα στο λόφο, με τα εξής μνημεία:

Aκρόπολη με το τέμενος της Aθηνάς Kαμειράδος. O ναός, δωρικού ρυθμού, τετράστυλος, περίπτερος (στοές με κίονες στις τέσσερις εξωτερικές πλευρές του) οριζόταν από περίβολο.
Δεξαμενή. Oρθογώνια κατασκευή επενδυμένη με κονίαμα. Eίχε χωρητικότητα 600 κυβικών μέτρων νερού, απόθεμα επαρκές για 300-400 οικογένειες. Xρονολογείται τον 6ο-5ο αιώνα π.X.
Eλληνιστική στοά. Aποτελείτο από δύο σειρές δωρικών κιόνων και καταστήματα ή ενδιαιτήματα για τους προσκυνητές στην πίσω πλευρά. Kάτω από το δάπεδό της σώζεται αξιόλογο υδρευτικό σύστημα με πηγάδια, υπόγειες δεξαμενές και πήλινους υδρευτικούς σωλήνες, που αντικατέστησαν την παλαιότερη δεξαμενή.
Tετράπλευρος βωμός ελληνιστικής εποχής, σώζεται μπροστά από τη δωρική στοά.
Oικισμός ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής, κτισμένος σύμφωνα με το Iπποδάμειο σύστημα (δηλ. κάθετοι και παράλληλοι δρόμοι όριζαν οικιστικά τετράγωνα συγκεκριμένων διαστάσεων, τις λεγόμενες νησίδες-insulae-) εκτείνεται στο μεσαίο επίπεδο του λόφου.
Eλληνιστικός ναός στο τρίτο - χαμηλότερο επίπεδο του αρχαιολογικού χώρου. Πώρινος ναός, δίστυλος, με πρόναο, σηκό και οπισθόδομο. O ναός ήταν αφιερωμένος πιθανώς στον Πύθιο Aπόλλωνα.
Iωνικός ναΐσκος, πώρινος με επένδυση κονιάματος χρησίμευε για τη στέγαση αναθηματικού αγάλματος.
Kρήνη. H πρόσοψη αποτελείται από δωρικούς, πώρινους ημικίονες με επένδυση κονιάματος, που στήριζαν θριγκό.
Tετράπλευρη πλατεία (αγορά) ανοιγόταν μπροστά από την κρήνη, για τη συγκέντρωση των πολιτών κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών, με τρεις βαθμίδες στη νότια και ανατολική πλευρά. Tοίχοι έκλεισαν αργότερα τη βόρεια και τη νότια πλευρά της και ανοίχθηκαν θύρες για τη διέλευση των πιστών. Hμικίονες κοσμούσαν το βόρειο τοίχο, ενώ στη νοτιοανατολική γωνία σώζεται τετράπλευρη κατασκευή, ίσως ανάθημα.
Περίβολος με βωμούς. Στη βορειοανατολική πλευρά του τρίτου επιπέδου κατά μήκος αναλημματικού τοίχου έχουν τοποθετηθεί ενεπίγραφοι βωμοί-σε δύο επίπεδα- αφιερωμένοι σε διάφορες θεότητες (Aγαθός Δαίμων, Aρτεμις, Δίας, Ποσειδών κ.ά.). Στο πρώτο επίπεδο σώζεται επιμήκης βωμός μεγάλου μεγέθους αφιερωμένος στον Hλιο.
Hμικυκλική εξέδρα μπροστά από τον περίβολο των βωμών έφερε ανάθημα. Mνημειώδης κλίμακα ανάμεσα στην αγορά και τον περίβολο των βωμών οδηγεί στο οικιστικό κέντρο.

Επτά Πηγές

Ενας μικρός παράδεισος στο κέντρο του νησιού με την καταπράσινη φύση, τα αιωνόβια πλατάνια και τα άφθονα τρεχούμενα νερά να δημιουργούν ένα καταφύγιο δροσιάς και ξεκούρασης για τους περιηγητές του νησιού της Ρόδου.
Η περιοχή πήρε το όνομά της από τις φυσικές πηγές που αναβλύζουν σε επτά σημεία.
Το νερό μέσω μιας σήραγγας καταλήγει σε μια μικρή λίμνη (Έχει μήκος 200 μ. περίπου και πλάτος που κυμαίνεται από 10 έως 50 μ.. Το βάθος είναι από 1 έως 8 μέτρα.), που σχηματίζεται με την βοήθεια ενός φράγματος. Η λίμνη των Επτά Πηγών είναι ο μοναδικός χώρος στη Ρόδο που μπορεί κανείς να κάνει μπάνιο σε γλυκό νερό και να απολαύσει τη δροσιά του τρεχάμενου νερού και του δάσους που περιβάλει τη λίμνη.
Στα νερά αυτά ζει το σπάνιο είδος ψαριού "Γκιζάνι" (το οποίο απαντάται μόνο στα ρυάκια της Ρόδου), και στην ευρύτερη περιοχή παγώνια, πάπιες, χήνες, χελώνες, χέλια και καβούρια.
Η σήραγγα έχειι μήκος 150 μέτρα και στο μέσον της περίπου υπάρχει ένα πηγάδι το οποίο χρησιμεύει ως φωταγωγός και αεραγωγός το δε βάθος της είναι 13 μέτρα. Περνώντας κανείς μέσα από τη σήραγγα και περπατώντας μέσα στο νερό, νοιώθει να βρίσκεται σε μια άλλη διάσταση. Η εμπειρία αυτή μένει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό των επισκεπτών

Πάρκο Ροδίνι

Κατά μήκος του δρόμου για τη Λίνδο, τρία μόλις χιλιόμετρα από την Πόλη της Ρόδου, βρίσκεται ένας επίγειος παράδεισος, το Πάρκο Ροδίνι. Πρόκειται ίσως για το αρχαιότερο πάρκο στον κόσμο, μια μικρή κοιλάδα γεμάτη ροδοδάφνες, σκιερά πλατάνια, τρεχούμενα νερά και δροσερές καταπράσινες λιμνούλες γεμάτες νούφαρα, τις οποίες διασχίζουν γεφυράκια. Το ειδυλλιακό σκηνικό -το οποίο μπορούμε μεν να διασχίσουμε και με αυτοκίνητο αλλά σαφώς και είναι προτιμότερος ο περίπατος στα υπέροχα μονοπάτια του- συμπληρώνουν ένας κήπος με τριαντάφυλλα, καθώς κι ένας μικρός ζωολογικός κήπος, όπου ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει τα περίφημα ελάφια της Ρόδου. Εξάλλου τα παγώνια, που κινούνται ελεύθερα μέσα στην έκταση του Πάρκου Ροδίνι δίνουν μια εντυπωσιακή όσο και εξωτική νότα. Στο Πάρκο Ροδίνι μπορούμε να δούμε κι ένα τμήμα από το σύστημα υδροδότησης της αρχαίας πόλης της Ρόδου ενώ πάνω από το Πάρκο, στη θέση Πευκάκια, θα συναντήσουμε κομμάτια της αρχαίας νεκρόπολης (4ος-3ος π.Χ. αιώνας), που φτάνει έως τη Φανερωμένη και το Καρακόνερο. Στην αρχαία νεκρόπολη θα συναντήσουμε ατμοσφαιρικά φωτισμένους, λαξευτούς στους βράχους, τάφους ή τούμπες της ελληνιστικής περιόδου με χαραγμένες διονυσιακές παραστάσεις καθώς κι έναν εντυπωσιακό σε μέγεθος τύμβο λαξευμένο στο βράχο με πλευρά μήκους 27,80 μέτρων, που ονομάζεται Τάφος των Πτολεμαίων και σύμφωνα με το θρύλο ήταν αφιερωμένος στο Πτολεμαίο των Α’. Την κάθε πλευρά του κοσμούν 21 ημιστήλια δωρικού ρυθμού. Ο Τάφος των Πτολεμαίων αναστηλώθηκε το 1924 κατά τη διάρκεια της Ιταλοκρατίας. Μέσα στο Πάρκο ο Δήμος της Ρόδου λειτουργεί και αναψυκτήριο ενώ τα έργα ανάπλασης, που βρίσκονται σε εξέλιξη έχουν σκοπό να του προσδώσουν την αρχική του μορφή ως πάρκου ψυχαγωγίας και αναψυχής.

Παλάτι των Μεγάλων Μαγίστρων

Καστέλο

Η περιήγηση στην Μεσαιωνική Πόλη θα προσφέρει στον επισκέπτη ένα ζωντανό μάθημα ιστορίας, μέσα σε ένα περιβάλλον, σύγχρονο και τουριστικό, μα συγχρόνως και έντονα ιστορικό. Η πόλη απέκτησε τη μορφή που γνωρίζουμε σήμερα από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη που κατείχαν την πόλη από τις αρχές του 14ου αιώνα, έως το 1522 που έπεσε στα χέρια των Τούρκων. Το σημαντικότερο μνημείο της είναι το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, του μεσαιωνικού κυβερνήτη της πόλης και του νησιού. Αρχικά είχε κτιστεί κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, τον 7ο αιώνα, ως ακρόπολη του Βυζαντινού κάστρου. Βρίσκεται στο τέρμα της οδού των Ιπποτών, απέναντι από την εκκλησία του Αγίου Ιωάννη. Οι ιππότες το συντήρησαν και του πρόσθεσαν διάφορα νέα κτίρια και λειτουργίες, ώστε να γίνει κατοικία του Μεγάλου Μαγίστρου και διοικητικό κέντρο της πόλης. Η μεγάλη πολιορκία του 1522 από τους Οθωμανούς το άφησε ανέπαφο, λόγω της γερής του κατασκευής, αλλά καταστράφηκε από μεγάλη έκρηξη της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη. Οι Ιταλοί κατακτητές, το 1940, το ανακατασκεύασαν κρατώντας στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό την αρχική μορφή του. Τις τελευταίες δεκαετίες συντηρήθηκε και εκσυγχρονίστηκε από την Ελληνική κυβέρνηση για να υποδεχτεί τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΟΚ το 1988. Σήμερα φιλοξενεί εκθέσεις και σημαντικά πολιτιστικά γεγονότα. Ο δρόμος που οδηγεί στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου, η οδός των Ιπποτών, είναι ο σπουδαιότερος δρόμος της Μεσαιωνικής Πόλης. Με μήκος 200 μέτρα και πλάτος 6, έχει στις πλευρές του τα σπίτια των Ιπποτών με τα οικόσημά τους που τα βλέπουμε στις πόρτες τους καθώς περιδιαβάζουμε στον παλιό αυτό δρόμο. Κοντά στην αρχή του δρόμου βρίσκεται το Νοσοκομείο των Ιπποτών, το πιο σημαντικό κτίριο της εποχής των ιπποτών, που σήμερα στεγάζει το Αρχαιολογικό Μουσείο της Ρόδου. Ακόμα, στο δρόμο θα δείτε και το Ναό της Αγίας Τριάδας του 15ου αιώνα.

Παλιά Πόλη της Ρόδου

Η παλιά πόλη κτίστηκε από τους Ιππότες του Τάγματος του Αγίου Ιωάννη που έφτασαν στη Ρόδο το 13ο αιώνα. Το εντυπωσιακό Κάστρο των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη ή Ιπποτών της Ρόδου πλέον βρίσκεται στη ΒΔ πλευρά του κάστρου της Παλιάς Μεσαιωνικής Πόλης, το επονομαζόμενο, κατά τα χρόνια της Ιπποτοκρατίας (1309-1522), Κολλάκιο ή Chateu. Η περιπλάνηση σας στα σοκάκια της Παλιάς Πόλης θα σας φέρει μπροστά στην Οδό των Ιπποτών, που είναι χτισμένη πάνω σε δρόμο της αρχαίας πόλης. Πρόκειται για την κεντρική οδό της Παλιάς Πόλης, πλάτους 6 μέτρων, όπου θα συναντήσετε και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίρια. Το 1522 μετά από αρκετές αποτυχημένες απόπειρες τελικά η Πόλη της Ρόδου πέφτει στα χέρια των Οθωμανών και ξεκινά η περίοδος της Τουρκοκρατίας (1522-1912). Δε θα χαρακτηρίζαμε αυτή την περίοδο από τις πιο λαμπρές για την πόλη, αλλά μάλλον το αντίθετο. Οι μεν οχυρώσεις αλλά και τα περισσότερα μεσαιωνικά κτίσματα συντηρούνται αλλά οι μετατροπές στις χρήσεις είναι σημαντικές. Το Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου μετατρέπεται σε φυλακή, το Νοσοκομείο των Ιπποτών σε στρατώνα, ενώ την ίδια ώρα κτίζονται πολλά τζαμιά, με εντυπωσιακούς μιναρέδες αλλά και λουτρά. Οι Έλληνες δεν είχαν πλέον το δικαίωμα να κατοικούν εντός των τειχών. Όσοι διατηρούσαν καταστήματα και γενικά όσοι εργάζονταν μέσα σ’ αυτήν, ήταν υποχρεωμένοι να την εγκαταλείπουν το ηλιοβασίλεμα.Το 1912 ξεκινά μια νέα περίοδος για τη Ρόδο, όταν καταλαμβάνεται από τους Ιταλούς. Η περίοδος της Ιταλοκρατίας (1912-1948) είναι μια περίοδος ανάπτυξης αλλά και μεταμόρφωσης της πόλης. Άλλα σημαντικά αξιοθέατα της Παλιάς Πόλης η οποία εκτός από μεσαιωνικά μνημεία, φιλοξενεί ένα ολόκληρο μωσαϊκό αρχαίων, βυζαντινών, οθωμανικών αλλά ιταλικών μνημείων είναι ο Ναός της Αφροδίτης, το Νοσοκομείο των Ιπποτών, όπου στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο, το Βυζαντινό Μουσείο, η Οπλοθήκη, το Μουσείο Διακοσμητικών Τεχνών, το Τζαμί του Σουλεϊμάν και το Μέγαρο της Καστελλανίας.Η Παλιά Πόλη δεν προσφέρεται ωστόσο μόνο για ρομαντικούς περιπάτους. Πρόκειται όπως είπαμε για μια ολοζώντανη Πολιτεία, που κατακλύζεται -πάντα με σεβασμό στην παράδοση, καθώς απαγορεύεται οποιαδήποτε ρυμοτομική επέμβαση- από κάθε είδους εμπορικά μαγαζιά, εστιατόρια, ταβέρνες ενώ η νυχτερινή της ζωή είναι παροιμιώδης.

Κολοσσός της Ρόδου

Φιλοτεχνήθηκε γύρω στα 293 από το Λίνδιο Χάρη, μαθητή του Λυσίππου. Ήταν ένα τεράστιο χάλκινο άγαλμα του πολιούχου θεού Ηλίου, ψηλό 70 πήχεις (31μ. περίπου). Οι Ρόδιοι πούλησαν (300 τάλαντα) τις πολιορκητικές μηχανές του Δημητρίου όταν έπαψε την πολιορκία και έφυγε ηττημένος και κατασκεύασαν το άγαλμα, το οποίου η κατασκευή του διήρκησε 12 χρόνια. Στο άγαλμα αυτό αναφέρονται αρχαίοι αλλά και μεσαιωνικοί συγγραφείς. Έμεινε στη θέση του μόνο 66 χρόνια και έπεσε στο σεισμό του 227, δεν το αναστήλωσαν ωστόσο, φοβούμενοι κάποιο χρησμό μας λέει ο Στράβωνας. Εννιά αιώνες έμεινε πεσμένος ο κολοσσός ώσπου το 653 μ.Χ τον πήρε ο χαλίφης Αράβων Μωαβίας, και το πούλησε για χαλκό σ’ έναν Εβραίο από την Έδεσσα που χρειάστηκε 900 καμήλες για να μεταφέρει τα θραύσματα. Το πρόβλημα που απασχολεί τους σημερινούς ερευνητές είναι πού ήταν στημένος ο κολοσσός. Παρεξηγώντας μια φράση του επιγράμματος, που ήταν χαραγμένο στη βάση του κολοσσού, κι έλεγα ότι τον τοποθέτησαν «όχι μόνο πάνω από το πέλαγος αλλά και στη ξηρά» φαντάστηκαν ότι στεκόταν στην είσοδο του λιμανιού με ανοιχτά τα σκέλη πατώντας με το ένα πόδι στο ένα άκρο του λιμανιού και με το άλλο στο απέναντι, ενώ ψηλά με σηκωμένο χέρι κρατούσε φως σαν φάρος για τα καράβια που περνούσαν να μπουν στο λιμάνι. Από τον 16ο αιώνα παρουσιάστηκε μια τέτοια γκραβούρα που έχει επικρατήσει ως σήμερα Νεώτεροι μελετητές όμως θεωρούν αδύνατο να βρισκόταν κοντά στη θάλασσα και καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι το μόνο σημείο που θα μπορούσε να στηθεί είναι ο περίβολος ενός ναού, και το πιο πιθανό στο Ιερό του Θεού Ήλιου όπου σήμερα βρίσκεται το παλάτι του μεγάλου Μαγίστρου των Ιπποτών. Εκεί κοντά άλλωστε βρέθηκε ένα ωραίο κεφάλι του Ηλίου, μαρμάρινο, με σπασμένες ακτίνες που σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Ρόδου. Επίσης με τον τρόπο που τον περιγράφει ο Στράβωνας φαίνεται καθαρά ότι τον είδε στη στεριά: «βρίσκεται δε τώρα σπασμένος από τα γόνατα κι έπεσε από σεισμό». Αν ήταν στη θάλασσα θα χανόταν εντελώς ή θα φαινόταν μόνο ένα μέρος, πράγμα που θα ανέφερε ο συγγραφέας. Ο κολοσσός της Ρόδου ήταν ένας ύμνος στη Τέχνη και στην Ελευθερία.

Λίνδος

Η Λίνδος, ισχυρή ναυτική πόλη στην αρχαιότητα, θεωρείται σήμερα, μαζί με τις γύρω περιοχές -την Κάλαθο και τα Βληχά, τους Πεύκους, την Πυλώνα και τη Λάρδο -, ένα από τα γοητευτικότερα θέρετρα του νησιού, που συνδιάζει την ομορφιά της φύσης με την πολιτιστική κληρονομιά. Τα σπίτια της, σκαρφαλωμένα στις πλαγιές, προβάλλουν κατάλευκα στο γαλάζιο βάθος του ουρανού και της θάλασσας. Περπατώντας στα λιθόστρωτα στενά της, απολαμβάνετε τη λιτή ομορφιά της παραδοσιακής νησιώτικης αρχιτεκτονικής κι ακολουθώντας διαδρομές δαιδαλώδεις, οδηγείτε ασυναίσθητα τα βήματά σας ως την αρχαία Ακρόπολη, μάρτυρα της πολυτάραχης ιστορίας του. Από κει ψηλά, το πέλαγος ανοίγεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας, ως πέρα μακριά, ως τη γλαυκή γραμμή του ορίζοντα. Τα ακρογιάλια γύρω, χρυσά στου ήλιου το φως, ολοκληρώνουν τη μαγεία του τοπίου. Κι όταν ο ήλιος πια βουτήξει στα νερά του Aιγαίoυ, νύχτες μαγικές κι ονειρεμένες σας περιμένουν.

Ενυδρείο της Ρόδου

Το Ενυδρείο της Ρόδου ή Υδροβιολογικός Σταθμός Ρόδου (ΥΣΡ) βρίσκεται στο βορειότερο άκρο της πόλης, στην παραλία μετά το Μανδράκι. Κατασκευάστηκε κατά την εποχή της Ιταλοκρατίας μεταξύ των ετών 1934-1936. Από το 1937 έλαβε το όνομα «Reale Instituto di Ricerche Biologiche di Rodi», δηλαδή Βασιλικό Iνστιτούτο Θαλάσσιας Βιολογίας Ρόδου. Μετά την απελευθέρωση και ενσωμάτωση της Ρόδου στην Ελλάδα μετονομάστηκε σε Ελληνικό Υδροβιολογικό Ινστιτούτο και συνέχισε να λειτουργεί υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών. Σήμερα λειτουργεί ως Μουσείο, Ενυδρείο και Ερευνητική μονάδα και ανήκει στο Εθνικό Κέντρο Θαλασσίων Ερευνών. Ο κυριότερος σκοπός του Ενυδρείου είναι η διατήρηση και έκθεση ταριχευμένων και ζωντανών εκπροσώπων της Μεσογείου θαλάσσης. Οι περισσότεροι από 200.000 επισκέπτες του το χρόνο θαυμάζουν πολλά σπάνια και όμορφα είδη του θαλάσσιου βασιλείου. Επίσης λειτουργεί και ως πρότυπη ερευνητική μονάδα με χώρο ευθύνης το θαλάσσιο χώρο των Δωδεκανήσων και με έρευνες που καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της επιστήμης της Ωκεανογραφίας. Διαθέτει αξιόλογη επιστημονική βιβλιοθήκη Το Υπουργείο Πολιτισμού με απόφασή του έχει χαρακτηρίσει το κτίριο που στεγάζεται το Ενυδρείου ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και ως ένα εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής του «Διεθνούς Στυλ»

Λόφος του Μόντε Σμιθ

Για όσους είναι εραστές των αρχαιολατρικών περιπάτων μια βόλτα στο Μόντε Σμιθ θα αποτελέσει σίγουρα μια καταληκτική εμπειρία, καθώς στην κορυφή του λόφου δεσπόζουν τα ερείπια της αρχαίας Ακρόπολης της Ρόδου ενώ στη νότια πλευρά του σώζονται τα λείψανα σημαντικών αρχαιοτήτων, μέσα σ’ ένα πανέμορφο και κατάφυτο αρχαιολογικό πάρκο.Στο αρχαιολογικό πάρκο, που «φιλοξενείται» μέσα σ’ ένα φυσικό βαθούλωμα, διασώζεται το Στάδιο, που είναι γνωστό κι ως Στάδιο του Διαγόρα, ένα έργο της ελληνιστικής περιόδου του 3ου ή 2ου αι. π.Χ., όπου διεξάγονταν οι αθλητικοί αγώνες των Αλίων, της μεγάλης γιορτής των αρχαίων Ροδίων προς τιμήν του θεού Ήλιου. Το Στάδιο, που έχει ανοικοδομηθεί σε μεγάλο ποσοστό, έχει μήκος 200 μ. και πλάτος 35 μ. Δίπλα ακριβώς στο Στάδιο σώζεται το μικρό μαρμάρινο υπαίθριο Θέατρο όπου δίνονται και σήμερα μουσικές παραστάσεις, όπως και στην αρχαιότητα. Στην κορυφή του Λόφου, όπου δεσπόζει η Άνω Ακρόπολη της αρχαίας πόλης της Ρόδου διασώζονται ερείπια, όπως τρεις κίονες, από το ναό του Πυθίου Απόλλωνα, προστάτη της πόλης ενώ σώζονται επίσης τμήματα από τους ναούς της Πολιάδας Αθηνάς και του Δία. Η καλύτερη ώρα για να ανέβει κάποιος στο Λόφο είναι το απόγευμα. Η θέα τόσο προς τη θάλασσα όσο και προς την πόλη είναι μαγευτική ενώ οι ρομαντικοί θα απολαύσουν ένα ανεπανάληπτο ηλιοβασίλεμα.

Το Μουσείο Μελισσοκομίας και Φυσικής Ιστορίας της Μέλισσας

Το Μουσείο Μελισσοκομίας και Φυσικής Ιστορίας της Μέλισσας είναι ένα σχετικά καινούριο μουσείο που ιδρύθηκε στη Ρόδο από τη Μελισσοκομική Δωδεκανήσου. Προσφέρει γνώσεις στο κοινό και τους επισκέπτες του για την φύση, την ενστικτώδη σοφία του πολύτιμου εντόμου, τα θαυματουργά προϊόντα του και το πολύτιμο «πάρεργο» που προσφέρουν οι μέλισσες στη φύση με την επικονίαση.

Η μοναδικότητα του Μουσείου οφείλεται στη σημασία της μέλισσας για τον άνθρωπο, αλλά και στην αγάπη και το μεράκι μερικών ανθρώπων για τη μέλισσα και το έργο της. Το Μουσείο προσφέρει γνώσεις και από την ιστορία, δηλαδή πώς η κοινωνία της μέλισσας επηρέασε και εξακολουθεί να επηρεάζει τον άνθρωπο. Ο επισκέπτης γνωρίζει πράγματα για τη βιολογία του θαυματουργού εντόμου, τη διαδικασία παρασκευής του «βασιλικού πολτού», την γύρη, το μέλι, το κερί, την πρόπολη, το δηλητήριο δηλαδή της μέλισσας και άλλα πολλά.

Δίνεται έμφαση στις πληροφορίες για τα διάφορα είδη μελιού, την ιδιαίτερη σημασία του ελληνικού μελιού και ιδιαίτερα του ροδίτικου, και στην παρουσίαση των διαφόρων εργαλείων της μελισσοκομικής τέχνης, της αρχιτεκτονικής της κυψέλης, των διαφόρων μηχανημάτων που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία εξαγωγής του μελιού.

Αρχαιολογικός χώρος Αρχαίας Ιαλυσού

Η Ιαλυσία, η περιοχή της αρχαίας πόλης της Ιαλυσού, είναι το βόρειο τμήμα του νησιού. Έχουν βρεθεί ερείπια οικισμού που ανάγεται στους Μινωικούς χρόνους κοντά στο χωριό Τριάντα και νεκροταφεία Μυκηναϊκών χρόνων στους λόφους Μακριά και Μόσχου Βουνάρα γύρω από τον οικισμό. Τα ευρήματα της αρχαιολογικής σκαπάνης, τα σπουδαιότερα των οποίων εκτίθενται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης της Ρόδου, επιβεβαίωσαν τη συνεχή κατοίκηση της περιοχής από τουλάχιστον τις αρχές της 2 ης π.Χ. χιλιετίας.

Η Δωρική περίοδος της ιστορίας της αρχαίας Ιαλυσού αντιπροσωπεύεται με ευρήματα που καταλαμβάνουν ένα μεγάλο χώρο γύρω από το λόφο Φιλέρημο, πάνω στον οποίο βρίσκεται η Ακρόπολη της αρχαίας πόλης.

Ένα από τα σημαντικότερα μνημεία στον αρχαιολογικό χώρο είναι ο ναός της Aθηνάς Πολιάδος. Πρόκειται για έναν Δωρικό αμφιπρόστυλο ναό, δηλαδή με στοά στην πρόσοψη με τέσσερις κίονες και στην πίσω όψη, επίσης στοά με έξι κίονες. Ο ναός έχει πρόδομο, σηκό, όπου σώζεται η βάση του λατρευτικού αγάλματος της θεάς και οπισθόδομο. Στο εσωτερικό του σηκού ξεχωρίζουν μερικοί σπόνδυλοι κιόνων με μικρή διάμετρο που εικάζεται ότι ανήκαν στην εσωτερική κιονοστοιχία των Ελληνιστικών χρόνων (3ος και 2ος π.Χ. αιώνας). Στη δυτική πλευρά του ναού διακρίνονται κάποια λαξεύματα στον βράχο που θεωρείται ότι χρησίμευαν για λατρευτικούς σκοπούς, ή για την τοποθέτηση αφιερωμάτων των πιστών.

Το Ταχυδρομείο της πόλης της Ρόδου

Το Ταχυδρομείο της πόλης της Ρόδου κτίστηκε γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1920, στα πρώτα χρόνια της Ιταλοκρατίας από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Florestano di Fausto και εξ αρχής στεγάστηκαν σε αυτό τα Ιταλικά Ταχυδρομεία (Palazzo delle Poste).

Το πανέμορφο αυτό κτίριο της εποχής της Ιταλοκρατίας βρίσκεται στην κεντρική Πλατεία Ελευθερίας μπροστά στο Μανδράκι και αποτελεί ένα εντυπωσιακό και μοναδικό δείγμα αναγεννησιακού εκλεκτικισμού και κανναβικής τεχνολογίας. Τα μορφολογικά χαρακτηριστικά στοιχεία της πρόσοψης είναι κατασκευασμένα από πωρόλιθο της περιοχής. Ο επισκέπτης εισέρχεται στο κτίριο από μια εντυπωσιακή μεγάλη είσοδο που, με τα υπόλοιπα ανοίγματα της πρόσοψης δημιουργεί ένα εντυπωσιακό συμμετρικό σύνολο. Διαθέτει και δεύτερο όροφο και ημιυπόγειο.

Σήμερα στο καλά διατηρημένο και έξοχα συντηρημένο κτίριο στεγάζονται οι υπηρεσίες των Ελληνικών Ταχυδρομείων (ΕΛΤΑ) συνεχίζοντας την παράδοση του κτιρίου.

Ο Ξενώνας της Αγίας Αικατερίνης

Ξενώνας της Αγίας Αικατερίνης, που βρίσκεται στην μεσαιωνική πόλη της Ρόδου, κοντά στα τείχη, κτίστηκε το 1391-1392 επί εξουσίας του Μεγάλου Μαγίστρου Heredia από τον αμιράλη του Τάγματος των Ιωαννιτών Ιπποτών Ντομένικο ντ' Αλεμάνια που ήταν Ιταλός με εξέχουσα θέση στην Ροδίτικη κοινωνία και που είχε μεγάλη χρηματική επιφάνεια. Το συμβόλαιο της ίδρυσης του Ξενώνα που χρονολογείται από το 1391 μεταξύ άλλων τοποθετεί το κτίσμα «στο βούργο της Ρόδου» και κοντά στα τείχη δίπλα στην πύλη που οδηγούσε στο μόλο. Το 1465 σε άλλο έγγραφο αναφέρεται ως Πύλη της Αγίας Αικατερίνης.

Η θέση του κτιρίου είναι κεντρική αφού επιβλητικό στέκει στον άξονα της πλατείας που συγκεντρώνει την εμπορική κίνηση της πόλης. Η αρχική του χρήση ήταν να φιλοξενεί διακεκριμένους και υψηλούς προσκεκλημένους και επισκέπτες της Ρόδου, όπως μας περιγράφει ο Ιταλός ταξιδευτής Niccole de Martoni γύρω στα 1395, που συμπληρώνει ότι ήταν ένα κτίριο «ωραίο και λαμπρό, με πολλά όμορφα δωμάτια με καλά κρεβάτια». Το κτίριο έπαθε εκτεταμένες καταστροφές κατά την π ολιορκία του 1480 από τους Οθωμανούς και τον ισχυρό σεισμό του 1481. Αμέσως μετά άρχισε η ανοικοδόμησή του που κράτησε μέχρι το 1516, όταν Μεγάλος Μάγιστρος ήταν ο Costanzo Operti όπως μαρτυρούν τα πολλά εντοιχισμένα οικόσημα που σώζονται μέχρι σήμερα.

Εθνικό Θέατρο Ρόδου

Το Εθνικό Θέατρο της Ρόδου βρίσκεται στην κεντρική Πλατεία του Δημαρχείου της πόλης της Ρόδου και στέκει επιβλητικό δείγμα του διεθνώς αποκα λούμενου «φασιστικού» αρχιτεκτονικού στυλ με επιρροές από το λεγόμενο «διεθνές στυλ». Πρόκειται, ίσως, για το σημαντικότερο δείγμα της λεγόμενης «κανναβικής τεχνολογίας» (Finta pietra) με υαλότουβλα στον ελλαδικό χώρο. Η σκηνή του εντυπωσιάζει με το μεγάλο της βάθος και το τεράστιο ύψος της, όπως επίσης εντυπωσιακός είναι και ο τεράστιος εξώστης και τα πολυτελή θεωρεία για επισήμους. Διαθέτει επίσης θαυμάσιο φουαγιέ και μπαρ.

Κτίστηκε από τους Ιταλούς κατακτητές το 1937 και το πρώτο του όνομα ήταν «Teatro Puccini», δηλαδή «Θέατρο Πουτσίνι» προς τιμήν του μεγάλου Ιταλού συνθέτη Τζιάκομο Πουτσίνι. Το όνομα του Ιταλού αρχιτέκτονα του κτιρίου δεν είναι γνωστό. Γνώρισε μεγάλες στιγμές δόξας ως ένας μοντέρνος θεατρικός χώρος που φιλοξένησε ακόμα και παραστάσεις Ιταλικής όπερας. Μετά τον πόλεμο και την ενσωμάτωση της Ρόδου στην Ελλάδα συνέχισε την λειτουργία του ως θέατρο και κινηματογράφος της πόλης.

Συγκρότημα Ιαματικών Πηγών Καλλιθέας

Το κτιριακό συγκρότημα στις ιαματικές πηγές της Καλλιθέας είναι έργο του Ιταλού Αρχιτέκτονα Pietro Lombardi που το έκτισε το 1929 έπειτα από διαταγή του Ιταλού Διοικητής των Δωδεκανήσων. Επισήμως εγκαινιάστηκε την 1 η Ιουλίου 1929 με μεγαλόπρεπη τελετή, αφού πρώτα επισκευάστηκε και ολοκληρώθηκε ο δρόμος που οδηγούσε από την πόλη της Ρόδου στην Καλλιθέα.

Τον επόμενο χρόνο ολοκληρώθηκε και το επάνω αίθριο και εΤο σημερινό κτιριακό συγκρότημα παρουσιάζει πολύ μεγάλο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον και αποτελείται από 3 διακεκριμένα τμήματα:

α) την κυκλική πλατεία με το ωραίο συντριβάνι μπροστά στην κεντρική είσοδο.

β) ένα ημικυκλικό αίθριο που χρησίμευε για τη διανομή του νερού, και

γ) το συγκρότημα που χρησίμευε για τις υγειονομικές εγκαταστάσεις.

Και τα τρία τμήματα του συγκροτήματος περιβάλλονται από ωραίους κήπους, φυτεμένα πάρκα, λιθόστρωτα φιδωτά μονοπάτια και άνετους ανοικτούς χώρους αναψυχής.

Πρωταρχικό μέλημα του αρχιτέκτονα ήταν να «δέσει» αρμονικά και να συνδυάσει μορφολογικά στοιχεία από όλους τους πολιτισμούς που πέρασαν από αυτό το πολιτισμικό σταυροδρόμι. Έτσι μπορεί κανείς να διακρίνει επιρροές από τη Δωρική αρχαιότητα, τη ρωμαϊκή κατάκτηση, το χριστιανικό Βυζάντιο, τους Ιππότες της Δύσης, τους Άραβες και τους Οθωμανούς μουσουλμάνους και το χαρακτηριστικό νησιώτικο πολιτισμό που διέτρεχε τον τόπο από την αρχαιότητα έως την εποχή της οικοδόμησης του κτιρίου.

Μανδράκι

Η Μαρίνα στο λιμάνι της αρχαίας πόλης της Ρόδου, το γνωστό σε όλους μας Μανδράκι, έχει λασπώδη βυθό βάθους 4 έως 8 μέτρων και έχει δυνατότητα για ελλιμενισμό πολλών σκαφών, μικρών και μέσου μεγέθους (περίπου 120-150). Είναι καλά προστατευμένη από όλους τους ανέμους και προσφέρει εξαιρετικές υπηρεσίες με δυνατότητα παροχής νερού, τροφίμων, καυσίμων, ηλεκτρικού ρεύματος, συνεργείο επισκευών και πώλησης ανταλλακτικών, χρήση τουαλέτας και ντους. Επίσης, στο χώρο γίνονται και αγοραπωλησίες μικρών σκαφών. Ακόμη, ο επισκέπτης έχει στη διάθεσή του ολόκληρη την μεσαιωνική πόλη, μιας και είναι το παλιό της λιμάνι.

Θέση της Μαρίνας Βόρειο 36ο 27΄ και Ανατολικό 28ο και 13΄. Σε συνδυασμό με τους πολιτιστικούς θησαυρούς της πόλης, η Μαρίνα αυτή θεωρείται μια εξαιρετική επιλογή για τους κατόχους και κυβερνήτες μικρών σκαφών στην περιοχή. Μετά την ολοκλήρωση της κατασκευής της μεγάλης Μαρίνας της Ρόδου η μαρίνα στο Μανδράκι θα λειτουργεί συμπληρωματικά και θα αποσυμφορήσει την κίνηση και τον ελλιμενισμό των πολλών σκαφών στις ημέρες αιχμής του καλοκαιριού.

Σήμερα το Μανδράκι είναι το κοσμοπολίτικο σημείο που συναντιούνται όλοι στην Ρόδο. Η κίνηση των πεζών στην προβλήτα είναι μεγάλη και στο νερό λικνίζονται τα πολλά σκάφη όλων των τύπων. Υπάρχουν τα καϊκάκια που μεταφέρουν τους τουρίστες στις μικρές τους εκδρομές, τα μικρά τουριστικά σκάφη των ντόπιων, τα ψαροκάϊκα και ο πραγματικός στόλος των ιστιοπλοϊκών και των μεγάλων γιωτ των επισκεπτών της Ρόδου που έχουν επιλέξει αυτόν τον τρόπο να γνωρίσουν το νησί.

Ρόδος Καζίνο

Η Ρόδος είναι από τους πιο κοσμοπολίτικους τουριστικούς προορισμούς στην Ελλάδα. Μάλιστα είναι από τις λίγες περιοχές στην Ελλάδα που διέθεταν τουρίστες πολύ πριν την έκρηξη του μαζικού τουρισμού. Αυτό δημιούργησε την ανάγκη παροχής υψηλού επιπέδου τουριστικών υπηρεσιών. Ήδη από την δεκαετία του 30 η Ιταλική διοίκηση (μη ξεχνάμε ότι η Ρόδος τότε ακόμη βρίσκεται υπό ιταλική κατοχή) βλέπει την ανάγκη αυτή.

'Ετσι χτίζεται το το ξενοδοχείο Grande Albergo delle Rose, στους χώρους του μάλιστα στεγάζεται και το πρώτο καζίνο. Τα επόμενα ταραγμένα χρόνια το καζίνο παραμένει κλειστό η ανοίγει για σύντομα διαστήματα. Από το 1999 το καζίνο λειτουργεί κάτω από νέο ιδιοκτησιακό καθεστώς και με την σύγχρονη αδειοδότηση που έφερε επενδύσεις για ιδιωτικά καζίνο στην Ελλάδα.

Στο ίδιο υπέροχο ξενοδοχείο στην παραλία της Ρόδου, μερικά λεπτά απόσταση από το ιστορικό κέντρο, η Ρόδος πρόσθεσε και το καζίνο στις ειδικού τύπου τουριστικές υπηρεσίες της. Το καζίνο διαθέτει πάνω από 300 φρουτάκια (Slots) σε δυο επίπεδα και στον δεύτερο όροφο 34 επιτραπέζια παιχνίδια του καζίνο, Ρουλέτα, Μπλάκτζακ, Πόκερ και Πούντο Μπάνκο.

Η είσοδος επιτρέπεται όπως και σε όλα τα ελληνικά καζίνο στους επισκέπτες άνω των 21 χρόνων με ταυτότητα η διαβατήριο που δίνει τη δυνατότητα της εγγραφής και της απόκτησης κάρτας μέλους του καζίνο.

Ο Προφήτης Ηλίας

Το όρος του Προφήτη Ηλία βρίσκεται σε υψόμετρο επτακοσίων μέτρων και πήρε το όνομά του από τη Μονή του Προφήτη Ηλία.

Όταν οι Ιταλοί κατέλαβαν τα Δωδεκάνησα στις 5 Μαΐου 1912 ξεκίνησαν την ανοικοδόμηση του νησιού. Έτσι τη δεκαετία του 1930 δημιούργησαν στην Ελεούσα το χωριό Campo Ciaro και τα δύο μαγευτικά ξενοδοχεία «Έλαφος» το 1929 και «Ελαφίνα» το 1932 ή «Cervoe Cerna» στα ιταλικά με αρχιτεκτονική δυτικού Τυρόλου τύπου σαλέ. Τα ξενοδοχεία αυτά βελτιώθηκαν το 1950.
Η περιοχή του Προφήτη Ηλία ήταν γεμάτη δάση όπου κατοικούν χιλιάδες ελάφια.

Το Φράγμα της Απολακκιάς

Το Φράγμα της Απολλακιάς με την τεχνητή λίμνη του αποτελεί έναν πανέμορφο υδροβιότοπο, μοναδικό στο νησί.

Στο φράγμα υπάρχει Ναυταθλητικό Κέντρο, οι εγκαταστάσεις και ο εξοπλισμός του οποίου προσελκύουν το ενδιαφέρον πλήθους επισκεπτών Ελλήνων και ξένων.

Η περιβαλλοντική αξία της λίμνης που προκύπτει από την ιδιαίτερη χλωρίδα και πανίδα της την ενέταξε στο δίκτυο Natura 2000 ως προστατευόμενη περιοχή.

Το Πρασονήσι

Το Πρασονήσι βρίσκεται στο νοτιότερο μέρος του νησιού, ενενήντα χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.

Μικρή χερσόνησος το καλοκαίρι και νησίδα το χειμώνα, αποτελεί παράδεισο για τους surfers.

Η δεξιά πλευρά του διακρίνεται για τα μεγάλα της κύματα και η αριστερή για την ηρεμία και την απομόνωσή της.

Στην πλευρά των surfers υπάρχουν σημεία ενοικιάσεως εξοπλισμού surfing και kites surfing.

Η πεντακοσίων μέτρων λωρίδα που ενώνει το Πρασονήσι με τη Ρόδο ενδείκνυται για στιγμές χαλάρωσης.

Η Πηγή Φασούλι στην Ψίνθο

Βρίσκεται μέσα στον οικισμό του χωριού Ψίνθος, στο οποίο φθάνει κανείς οδικώς από την επαρχιακή οδό Ρόδου- Καλυθιών. Στον οικισμό Καλυθιών υπάρχει η διασταύρωση που οδηγεί στο χωριό Ψίνθος και στην Πηγή Φασούλι.

Εκεί μπορεί να απολαύσει κανείς ένα φυσικό περιβάλλον γύρω από το χείμαρρο με πλούσια υδρόφιλη βλάστηση από ψηλά πλατάνια (platanusorientalis), μυρτιές (myrtuscommunis).

Ένα μικρό φράγμα ενενήντα μέτρων ανάσχεσης της ροής σχηματίζει μία μικρή λίμνη η οποία φιλοξενεί το προστατευόμενο, μοναδικό στον κόσμο, ψαράκι Gizani.

Οι πέτρινοι περίπατοι που κατασκευάστηκαν κατά μήκος του χειμάρρου καθιστούν επισκέψιμη ολόκληρη την περιοχή.

Το κάστρο της Αρχαγγέλου

Βρίσκεται σε υψόμετρο διακοσίων μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας στη θέση Κεραμί και είκοσι επτά χιλιόμετρα νότια της πόλης της Ρόδου, σε μικρή απόσταση από την ακτή. Είναι κτισμένο πάνω σε ένα φυσικό βράχο, ύψους διακοσίων δεκαεπτά μέτρων, ανατολικά του χωριού Αρχαγγέλου και έχει σχήμα ελλειψοειδές.

Όπως αναφέρεται στο ιπποτικό διάταγμα χτίστηκε το 15ο αιώνα από το Μεγάλο Μάγιστρο Ντεμιλύ ώστε να προστατεύει αποτελεσματικά τους Αρχαγγελίτες από κάθε κίνδυνο. Τα πιο πρώιμα ευρήματα ανάγονται στο 1.100 π.Χ. Σήμερα αποτελεί μνημείο και αναπαλαιώνεται.

Το μεσαιωνικό κάστρο της Κρητηνίας

Βρίσκεται δύο χιλιόμετρα βορειοδυτικά από το χωριό Κρητηνία και πενήντα πέντε χιλιόμετρα από την πόλη της Ρόδου.

Είναι ένα μείγμα Βυζαντινής και Μεσαιωνικής τεχνοτροπίας και είναι γνωστό και ως Κάστελλος.

Στο εσωτερικό του υπάρχουν τα ερείπια της καθολικής εκκλησίας του Αγίου Παύλου καθώς και νεότερα κτίσματα αφού το κάστρο χρησιμοποιήθηκε επί Ιταλοκρατίας σας Ναύσταθμος.

Το κάστρο της Μονόλιθου

Βρίσκεται στην κορυφή ενός τεράστιου μοναχικού βράχου που υψώνεται απόκρημνος κοντά στην ακτή.

Κτίστηκε τον 14ο αιώνα από τους Ιωαννίτες Ιππότες προκειμένου να έχουν τον έλεγχο της θάλασσας και να προστατεύουν τους κατοίκους από τις πειρατικές επιδρομές. Η θέα από το κάστρο είναι μαγευτική.

Μέσα στο κάστρο διασώζονται δεξαμενές και το μισοερειπωμένο άσπρο εκκλησάκι του Αγίου Παντελεήμονα.

Το μοναστήρι της Παναγίας της Φιλερήμου

Η αρχαία πόλη της Ιαλυσού εκτείνεται γύρω από το λόφο Φιλέρημο, όπου βρίσκεται η ακρόπολη με μνημεία της αρχαίας, βυζαντινής και ιπποτικής περιόδου, όπως ο ναός της Aθηνάς Πολιάδος που χρονολογείται από τον 3ο ή το 2ο αιώνα π.X. Μέσα στο ναό δωρικού ρυθμού σώζεται η βάση του αγάλματος της Αθηνάς και μερικοί κίονες καθώς και μερικοί αποθέτες, μέσα στους οποίους βρέθηκαν ειδώλια, κεραμικά και μετάλλινα αντικείμενα. Στο σημείο βρέθηκαν επίσης επιγραφές που αναφέρουν ότι ο ναός εκτός από την Αθηνά ήταν αφιερωμένος και στη λατρεία του Διός Πολιέως.

Κατόπιν στο σημείο χτίστηκε παλαιοχριστιανική βασιλική κατά τον 5ο με 6ο αιώνα μ.Χ. στην οποία ανήκει και το παρακείμενο βαφτιστήρι σε σχήμα σταυρού. Στην διάρκεια της παλαιοχριστιανικής περιόδου (5ος - 6ος αιώνας μ.X.) και στην περίοδο της Φραγκοκρατίας τη θέση αυτή καταλαμβάνουν μεσαιωνικό καθολικό μοναστήρι και εκκλησία η Μονή Φιλερήμου.

Δε νοείται να αναφερόμαστε στη Μονή αυτή, χωρίς να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στη φορητή εικόνα της Παναγίας του Φιλερήμου. Την αποκαλούσαν Παναγία η Κεχαριτωμένη. Υπήρξε το ιερότερο κειμήλιο του Τάγματος των Ιπποτών, θαυματουργή και μοναδική στο είδος της. Λέγεται ότι την φιλοτέχνησε ο Ευαγγελιστής Λουκάς και ήρθε στη Ρόδο από τα Ιεροσόλυμα, καθ’ υπόδειξη της Παναγίας και τοποθετήθηκε στην κατακόμβη που υπήρχε στον Φιλέρημο το γνωστό σήμερα παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου του Χωστού. Σήμερα φυλάσσεται στο Μαυροβούνιο. Στο νοτιοδυτικό τμήμα του Φιλερήμου και περπατώντας τον λεγόμενο δρόμο του Μαρτυρίου ή Γολγοθά, έναν δρόμο που έφτιαξαν οι Λατίνοι Ιερείς και αναπαριστά τις δώδεκα στάσεις -σε πέτρινες στήλες - που έκανε ο Κύριος ανερχόμενος στον Γολγοθά, καταλήγει κανείς σε μια μικρή πλατεία στη μέση της οποίας βρίσκεται τοποθετημένος ο επιβλητικός Σταυρός, πανομοιότυπος με αυτόν που υπήρχε το 1934. Η θέα από ύψος 267 μέτρων είναι εκπληκτική. Ανατολικά του λόφου υπάρχουν κάποια απομεινάρια τειχών της βυζαντινής περιόδου, τα οποία επισκευάστηκαν από τους Ιππότες. Μπορεί κανείς να ανεβεί από τους πρόποδες του Φιλερήμου περπατώντας σε ασφαλτοστρωμένο δρόμο, μέσα από τον πευκόφυτο λόφο μοναδικής ομορφιάς, μέχρι τον Σταυρό διανύοντας μία απόσταση 4,5 χιλιομέτρων. Στα μισά της διαδρομής βρίσκεται το νέο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία όπου μπορεί κανείς να ξαποστάσει και να πιει νερό όπως επίσης και το παλαιότερο ο Προφήτης Ηλίας ο παλιός που έγινε επισκέψιμος μόλις πρόσφατα.

Η Βρουλιά

Είναι ένας αρχαίος οικισμός που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του νησιού της Ρόδου απέναντι από το Πρασονήσι. Πρόκειται για έναν αρχαίο πρώιμο οικισμό με οργανωμένο πολεοδομικό σχέδιο.

Όπως προκύπτει από τα ευρήματα, η ζωή του οικισμού υπήρξε πολύ περιορισμένη. Σήμερα, το μικρό λιμανάκι της Βρουλιάς αποτελεί ασφαλές αλιευτικό καταφύγιο.

Το όνομα Ρόδος και άλλα ονόματα του νησιού της Ρόδου

Για το όνομα του νησιού από την αρχαία εποχή έχει επικρατήσει ο συσχετισμός του με το ομώνυμο λουλούδι, ιερό στον Ήλιο κι έτσι μέχρι σήμερα συνδυάζεται η Ρόδος με το νησί των ρόδων, τόσο στην Ελληνική γλώσσα όσο και σε άλλες γλώσσες. Γι’ αυτό τα νομίσματα της Ρόδου παρίσταναν από το ένα μέρος το κεφάλι του Ήλιου και από το άλλο το Ρόδον. Το όνομα Ρόδος συναντιέται και στο αρχαιότερο ελληνικό φιλολογικό μνημείο την Ιλιάδα του Ομήρου.

Από μύθους και ιστορικές αναφορές το όνομα δεν το πήρε την ιστορική εποχή αλλά υπήρχε και στους προγενέστερους λαούς όπως και τα Σύμη, Κάλυμνος, Κάμιρος, Αττάβυρος κ.α. Αν λάβουμε υπόψη ότι και το όνομα Ρόδον του φυτού προέρχεται από την ίδια εποχή όπως τα άμπελος, ελαία, ερέβινθος κ.α τότε συμπεραίνουμε ότι οι προγενέστεροι από τα ελληνικά φύλα λαοί, έδωσαν το όνομα στο νησί.

Παράλληλα είχε και άλλα ονόματα που σχετίζονται με την βλάστηση, το σχήμα και άλλες ιδιότητες του νησιού:
Οφιούσα: γιατί είχε πολλά φίδια
Αστερία: για τον έναστρο ουρανό της
Τρινακρία: γιατί το σχήμα της αποτελείται από δύο τρίγωνα
Κορυμβία: για το σχήμα κορύμβου που καταλήγει σε δυο κορυφές
Τελχινίς: από τους πρώτους κατοίκους της
Μακαρία: δηλαδή ευτυχισμένη
Ποντία: θαλασσινή
Αιθρία: για το ωραίο κλίμα της
Ποήεσσα: για την πλούσια βλάστηση της

Για τα ονόματα αυτά μιλούν αρχαίοι συγγραφείς: ο Ευκράτης, ο Διόδωρος, ο Πλίνιος, ο Πίνδαρος, ο Στράβωνας και η Σούδα.

Η ιστορία της Ρόδου

όλη της Ρόδου ιδρύθηκε το 408 π.Χ. στο βορειότερο άκρο του νησιού και οικοδομήθηκε με βάση ένα άρτιο πολεοδομικό σύστημα, σχεδιασμένο από τον Ιππόδαμο τον Μιλήσιο. Την αρχαία πόλη διαδέχθηκε η βυζαντινή, αρκετά πιο περιορισμένη σε μέγεθος και οχυρωμένη ήδη από τον 7ο αιώνα. Η πρώτη αυτή βυζαντινή οχύρωση περιέκλειε μόνο την περιοχή που ονομάστηκε από τους Ιππότες "Κολλάκιο". Στις αρχές του 12ου αιώνα, όμως, το τείχος επεκτάθηκε για να συμπεριλάβει μια έκταση 175.000 τ.μ. σχήματος ορθογωνίου παραλληλογράμμου. Αυτή την πόλη κατέκτησαν οι Ιππότες του Αγίου Ιωάννη το 1309.

Από το 1309 και για δύο περίπου αιώνες, η Ρόδος αποτέλεσε το διοικητικό και πολιτικό κέντρο του ιπποτικού κράτους, το οποίο περιλάμβανε τα περισσότερα από τα νησιά της Δωδεκανήσου και είχε να αντιμετωπίσει, εκτός από τα εσωτερικά του ζητήματα, τη διαρκή μουσουλμανική απειλή. Τα πανίσχυρα τείχη της πόλης αντιστάθηκαν ακόμα και στην πολιορκία του Μωάμεθ του Β' του Πορθητή, το 1480, η οποία κατέληξε στην ήττα της υπέρτερης αριθμητικά τουρκικής δύναμης.

Ορόσημο για την ιστορία της Ρόδου αποτελεί το έτος 1522, όταν ο Σουλεϊμάν ο Μεγαλοπρεπής κατόρθωσε, έπειτα από εξαντλητική για τον πληθυσμό πολιορκία, να συνθηκολογήσει με τους Ιππότες. Το ιπποτικό τάγμα υποχρέωθηκε να παραδώσει την πόλη στους Τούρκους, να εγκαταλείψει την έδρα του και να αποσυρθεί στη Μάλτα, αφήνοντας πίσω πλήθος μνημείων, ανεξίτηλα ίχνη της παρουσίας του στο νησί. Η περίοδος της Τουρκοκρατίας κράτησε ως το 1912 και την ακολούθησε η περίοδος της ιταλικής κατοχής (1912-1948). Μόλις το 1948 ενσωματώθηκε το νησί στο ελληνικό κράτος.

Κάστρο,λιμάνι.